"اعجاز عددى قرآن کریم" یکى از رشته‌هاى قرآن‌ پژوهى جدید است که مقصود آن نشان‌ دادن نظم اعجازگونه ریاضى قرآن کریم است.

نخستین کسى که این مسأله را پیش کشید و حیرت و اعجاب جهانیان را برانگیخت... 

دکتر رشاد خلیفه مصرى‌ الاصل و استاد کامپیوتر در دانشگاه‌هاى امریکا بود که فرضیه عدد نوزده را پیش کشید

که بسم‌ اللَّه‌ الرحمن الرحیم، نوزده حرف است و کلمه «اسم» نوزده بار در قرآن آمده است،

و کلمه جلاله (اللَّه) 2698 بار که مضربى از نوزده است؛ یعنى 19 ضرب در 142؛

و «الرحمن» 57 بار (3 ضرب در 19)، و «الرحیم» 114 بار (19 ضرب در 6) در قرآن به‌کار رفته است.

اما نظریه او از آن جهت که عدد نوزده عدد مقدس بابیان و بهاییان است،مشکلات جدى به وجود آورد.

اشکال دیگر نظریه او این بود که تا حدودى «حساب‌سازى» در آن مشاهده شد.

از جمله یکى از بزرگ ‌ترین قرآن‌ پژوهان ایران، آقاى دکتر محمود روحانى،

که صاحب یکى از دقیق ‌ترین فرهنگ‌ها و فهرست‌ هاى آمارى قرآن است

(به‌نام فرهنگ آمارى کلمات قرآن کریم / المعجم الاحصائى لألفاظ القرآن الکریم، 3 مجلد، طبع مشهد، مؤسسه چاپ و نشر آستان قدس رضوى)،

بررسى جدید و دقیقى درباره آمار کلمه جلاله (اللَّه) در قرآن انجام داده

و با قاطعیت تمام آمار این کلمه را 2699 نشان مى‌دهد که با آمار رشاد خلیفه یک عدد اختلاف دارد.

- کتاب عبدالرزاق نوفل اعجاز عددى در قرآن‌کریم نام دارد و به قلم قرآن ‌پژوه و قرآن‌ شناس معاصر،

آقاى مصطفى حسینى طباطبائى به فارسى ترجمه شده است. ذیلاً تعدادى از آمار و ارقام شگفت ‌آور عبدالرزاق نوفل نقل مى‌شود:

* واژه دنیا در قرآن کریم 115 بار به‌کار رفته است، و واژه آخرت هم همین تعداد.

* شیاطین 68 مرتبه، ملائکه هم همین تعداد.

* حیات 71 بار، موت هم همین تعداد.

* علم و معرفت و مشتقات آنها 811 بار، ایمان و مشتقات آن هم همین تعداد.

* ابلیس یازده بار، و استعاذه از او هم به همین تعداد.

* کلمه یوم به معناى روز (به صورت مفرد) 365 بار به تعداد روزهاى سال (شمسى) در قرآن

به کار رفته است و به صورت تثنیه و جمع سى بار، به‌ تعداد روزهاى ماه.

* کلمه شهر به معناى ماه، 12 مرتبه در قرآن دیده مى‌شود به تعداد ماه‌هاى سال.

- کتاب دکتر ابوزهراء النجدى، قرآن‌ پژوه شیعه «من الاعجاز البلاغى و العددى للقرآن الکریم» نام دارد.

ذیلاً چند تناسب و ظرافت جدید عددى قرآنى را که او پیدا کرده است نقل مى‌کنیم:

* ساعت / الساعه در قرآن کریم 24 بار به‌کار رفته است به تعداد ساعات شبانه ‌روز.

* سماوات السبع یا سبع سماوات، هفت بار به ‌کار رفته است.

"سجده" و مشتقات آن 34 مرتبه به‌کار رفته است که برابر مجموع سجده‌ هاى هفده رکعت نماز شبانه‌ روزى است،

از قرار هر رکعتى دو سجده، جمعاً 34 سجده.

* لفظ صلاه و قیام و اقیموا و مشتقات آن 51 بار به‌ کار رفته است که

برابر با هفده رکعت نماز واجب و 34 رکعت نماز مستحب شبانه‌ روزى است.

* مشتقات وصى / توصیه به تعداد اوصیاى الهى دوازده بار به کار رفته است.

* لفظ شیعه و مشتقاتش دوازده بار در قرآن به کار رفته است.

* مشتقات فرقه، 72 بار به کار رفته است و این به تعداد 72 فرقه اسلامى است.

کلمه (امام) به معناى رهبر و زمامدار الهى به صورت مفرد و جمع 12 بار در قرآن کریم تکرار شده است

که مطابق است با روایات نقل شده از پیامبر اسلام (ص) از طریق شیعه و سنى مبنى بر اینکه تعداد امامان بعد از ایشان 12 نفر مى‌باشند.

* کلمه (رجل) به معناى مرد مساوى کلمه (امراه) به معناى زن هر کدام 24 بار آمده است.

* کلمه (الحسنات) به معناى خوبى ‌ها و کلمه (سیئات) به معناى گناهان هر کدام 180 بار تکرار شده است.

* کلمه (الحیاه) به معناى زندگى وکلمه (الموت) به معناى مرگ هر کدام 145 بار تکرار شده است.

* کلمه (ارسل) به معناى فرستاد و مشتقات آن 513 بار در قرآن کریم تکرار شده است

و نام 28 پیامبرى که در قرآن از آنها نامى آورده شده است نیز مجموعاً 513 بار تکرار شده است.

* کلمه (الرسل) به معناى پیامبران و کلمه (الناس) به معناى مردم هر کدام 368 بار تکرار شده است.

* کلمه (سرور) به معناى شادى و کلمه (حزن) به معناى غم و اندوه هر کدام 4 بار تکرار شده است.

*کلمه (الحر) به معناى گرما و کلمه (البرد) به معناى سرما هر کدام 4 بار تکرار شده است.

- یکى از دلایل حقانیت قرآن آن است که خداوند متعال در سوره صف آیه 6 مى‌فرماید:

"و به یاد آورید هنگامى که عیسى پسر مریم گفت اى بنى اسرائیل

من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تورات را که قبل از من نازل شده تأیید مى‌کند

و بشارت دهنده هستم به پیامبرى که بعد از من مى‌آید و نام او احمد است".

همچنین خداوند در سوره اعراف، آیه ى 157 مى‌ فرماید:

"مؤمنان کسانى هستند که از پیامبرى پیروى مى‌کنند که از هیچ بشرى تعلیم ندیده است

همان پیامبرى که یهودیان و مسیحیان نام او را در تورات و انجیل نوشته شده مى ‌یابند".

حال اگر در همان زمان که قرآن نازل شد، نام پیامبر در تورات و انجیل وجود نداشت

فوراً علماى یهود که دائماً از نزدیک مراقب اسلام بودند براى اثبات عدم حقانیت قرآن به مسلمانان اعلام مى‌کردند

که چنین چیزى نیست و تورات و انجیل را به مسلمانان نشان مى ‌دادند،

در حالى که چنین چیزى اتفاق نیفتاد و خود این مسأله نشانگر این است که نام مبارک پیامبر در زمان نزول این آیات

در کتاب‌ هاى مقدس یهودیان و مسیحیان بوده است

و آنها با این نام مقدس کاملاً آشنایى داشته ‌اند به همین دلیل خداوند متعال در سوره انعام آیه 20 مى‌فرماید:

 "اهل کتاب (یهودیان و مسیحیان) پیامبر را مى ‌شناسند همچنانکه فرزندان خود را مى ‌شناسند".

اما در قرن‌هاى بعد نام آن حضرت و اوصاف او را از تورات و انجیل به تدریج حذف کردند.