اى بلند اختر که ناموس خداى اکبرى

عقلِ کل را دخترى و علمِ کل را همسرى

زینت عرش خدا پرورده ی دامان توست

  یازده خورشید چرخ معرفت را مادرى

آن که بُد منت وجودش بر تمام ما سوى

  گشت ممنون عطاى حق که دادش کوثرى

تاج فرق عالم و آدم بود ختم رسل

 بر سر آن سرور کون و مکان تو افسرى

از گلستان تو یک گُل خامس آل عباست

اى که در آغوش خود خون خدا مى‌پرورى

مقتداى حضرت عیسى بود فرزند تو

 آن چه در وصف تو گویم باز از آن برترى

در قیامت اولین و آخرین سرها به زیر

    تا تو با جاه و جلال حق ، زمحشر بگذرى

بر بساط قرب بگذارد قدم چون مصطفى

 تو بر او هستى مقدم ، گرچه او را دخترى

کهنه پیراهن چو بر سر افکنى در روز حشر

غرقه در خون خدا برپا نمایى محشرى

با چه ذنبى کشته شد مؤوده آل رسول

بود آیا اینچنین اجرِ چنان پیغمبرى

قدر تو مجهول و مخفى قبر تو تا روز حشر

  جز خدا در حق تو کس را نشاید داورى